کردیت کارت در ایران چند سال است که ارائه می شود؟
به علت مزیت های متعددی که کارتهای اعتباری بین المللی نظیر ویزا کارت، مسترکارت، آمریکن اکسپرس و ... دارند، شبکه های بانکی و مالی اکثر کشورهای دنیا به آنها متصل می باشند. اما شرایط استفاده از ویزا کارت و مستر کارت در ایران به علت برخی مسائل متفاوت تر از سایر کشورها بوده است. در سالهای قبل از انقلاب، به دلیل نبود زیر ساخت های بانکی مناسب امکان استفاده از این کارتها مهیا نبود. بعد از انقلاب اسلامی نیز، با توجه به محدودیت هایی که کشورهای پیشرفته بالاخص آمریکا بر شبکه پولی- مالی کشورمان قرار دادند، شرایط استفاده از این کارت ها به شدت محدود شد. این روند در سالهای جنگ تحمیلی و حتی بعد از آن نیز بدتر شد به نحوی که علاوه بر عدم امکان استفاده از کارتهای اعتباری بین المللی در ایران، به مرور سایر ارتباط های بانکی نظیر سوئیفت نیز با مشکلات متعددی روبرو گردید.
در خلال سالهایی که محدودیتها رفته رفته شدیدتر می شد، برخی از بانکهای دولتی ایران به صورت جسته و گریخته، با بررسی راهکارهای گریز از شرایط تحریمی، با بانکهای کشورهای مختلف بخصوص کشورهای همسایه وارد مذاکره می شدند و قراردادهایی نیز امضا می نمودند. ولی هر بار با وجود کمی پیشرفت محسوس، متأسفانه قراردادها نیمه کاره می ماند. قرارداد بانک ملی با یک بانک قبرسی از اولین این تلاش ها بود که بانک ملی می خواست از طریق سوئیچ آن بانک بتواند به شبکه بین المللی این کارت ها وصل شود. اجرایی کردن این قرارداد در دهه 1370 تا آنجا پیش رفت که حتی خودپردازهای ویزا کارت و مستر کارت به طور محدود ایجاد شدند، ولی با بدتر شدن وضعیت محدودیت های مالی و اقتصادی بی استفاده ماندند.
بعد از آن بود که پای بانکهای خصوصی نیز به این موضوع باز شد. بانکهایی نظیر بانک پارسیان و بانک اقتصاد نوین به عنوان پیشگامان این امر مطرح شدند، ولی از آنجایی که هر کدام از راهکارهایی که این بانک ها بوجود می آوردند، راه های گریز از محدودیت های شبکه پولی و مالی بود، هر بار با مشکلاتی مواجه گشتند. معمولا بانکها با واسطه قرار دادن یک شرکت تبادلات خود را انجام می دادند که متاسفانه این فعالیت ها نیز راه به جایی نبرد. نمونه ای از این کارت ها که تا این اواخر همچنان به صورت محدود توسط بانک پارسیان شارژ می شده است کارت های سودیرت بانک تاجیکستان (Sodirot Bank) هستند که البته از ابتدای سال 1395 دیگر آنها هم قابلیت شارژ و استفاده نداشته اند.
نمونه ی دیگری از این قراردادها که بین شرکتهای واسطه ای و یک بانک آذربایجانی بود تا حدودی ادامه پیدا کرد و بانک شهر به صورت رسمی آن را در صرافی شهر ارائه می داد. گسترده شدن کارت های رویال بانک به حدی بود که در صرافی های مطرح، استند این کارت ها قرار داده شده بود و به راحتی ثبت نام و شارژ می شدند. اما کم کم با افزایش محدودیتها و مداخله شرکت ویزا، بانک آذربایجانی با جریمه سنگین مواجه شد تا جایی که بانک ورشکست شد و کلیه مبالغ ایرانی ها در این کارت ها از بین رفت.
پس از این موارد فعالیت شرکت های خصوصی که کمتر در معرض دید بین المللی بودند و تاثیر محدودیت های مالی موجود بر شبکه بانکی دولتی بر آنها به مراتب کمتر بود، ظهور کردند. شرکتهای خصوصی می توانستند از چابکی خود استفاده کرده و از موقعیت های موجود برای کمرنگ کردن محدودیت های اعمال شده استفاده کنند. در همین راستا شرکت آسان کارت با تجربه و دانش پیشین موسسان خود در این حوزه با توزیع و ارائه کارت های موسسه مالی اعتباری ماجدالفطیم امارات (با برند تراول ایزیTravel-EZ ) فعالیت خود را به طور رسمی آغاز کرد.
اگر چه خاطره بد کاربران ایرانی در استفاده از کارت های اعتباری بین المللی بخصوص بانک آذربایجانی و سودجویی بسیاری از موسسات خارجی، ارائه خدمات مناسب و مستمر در این حوزه را با مشکلات متعددی مواجه می کرد، اما ایجاد زیرساخت های مناسب، پشتیبانی خوب و دوام استفاده از کارت های تراول ایزی باعث شد کم کم اعتماد استفاده از کارت های بین المللی به کاربران ایرانی برگردد.
در سالهای اخیر، این کارت ها در قالب "کارت های با نام" و "کارت های هدیه" در اختیار بسیاری از کاربران ایرانی قرار گرفته است. پس از لغو بخشی از محدودیتها در سال 1394 و توافق انجام گرفته، استفاده از این کارت ها به شدت افزایش یافت اما در ادامه متاسفانه دوباره محدودیت های مالی و حساسیت های Visa و Master روی ایران، خدمات این شرکت نیز به ایرانی ها محدود شد.