ویزا یا روادید چیست؟

ویزا مدرک یا مجوزی است که ورود قانونی شما به یک کشور، برای انجام اموری مثل گردشگری، تحصیل، تجارت و ... را مجاز می کند. لازمه گرفتن ویزا داشتن پاسپورت می باشد. در واقع ویزا به صورت یک مهر یا برچسب در صفحه ای از پاسپورت شماست. صدور آن بسته به کشور مقصد دارد و توسط سفارتخانه یا کنسولگری آن کشور داده می شود.

ویزا نشان دهنده هدف شما از سفر، تعداد روزهای اقامتتان در کشور مربوطه و آخرین مهلتتان برای حضور در آن کشور است. توسط افسران مهاجرت در مرزها و فرودگاه ها کنترل می شود و امکان دارد مأموران حتی با داشتن ویزا از ورود شما به داخل کشور به دلایل مختلف جلوگیری کنند. در صورتی که بیشتر از حد مجاز زده شده در ویزا درون آن کشور بمانید، موقع خروج به ازای روزهای اضافه باید جریمه پرداخت کنید و احتمالاً تا یک زمان مشخص اجازه سفر به آن کشور را نخواهید داشت. پس شما برای ورود به یک کشور علاوه به پاسپورت نیاز به ویزای ضمیمه شده در پاسپورت خود نیز دارید.

انواع ویزا
 

همان طور که گفتیم این هدف شما از مسافرت است که نوع ویزا را مشخص می‌کند و هر کشور با توجه به شرایطش، انواع ویزای مختلفی را صادر می‌کند. مدت اعتبار ویزا نیز در نوع ویزا تأثیرگذار است.

ویزاهای کوتاه مدت:

• ویزای توریستی: این نوع ویزا برای مسافرت های کوتاه مدت با هدف گردشگری داده می شود. مدت زمان آن بین 15 الی 180 روز می باشد. شما اجازه کار و تحصیل ندارید و در واقع در یک بازه ی مشخص باید وارد و خارج شوید.
• ویزای اختصاصی: شما با داشتن دعوتنامه ای از طریق فامیل درجه 1 یا 2 خود و یا حتی دوستان، می توانید به دریافت ویزا برای کشور در حال سکونت آنها اقدام کنید. شخصی که برای شما دعوتنامه می فرستد باید دارای کار و درآمد کافی، خانه و شهروندی آن کشور و ... باشد.
• ویزای پزشکی: این ویزا برای درمان و معالجه بیماران استفاده می شود. بیمار نباید دارای بیماری واگیردار که سلامت جامعه را به خطر اندازد باشد. باید از استطاعت مالی برخوردار باشد. نباید طول دوره درمان او زیاد باشد و قبل از ورود باید هماهنگی لازم را با پزشک مورد نظر داشته باشد.
• ویزای تجاری: مختص کسانی است که روابط کاری با شرکت های کشور مورد نظر را دارند. دعوتنامه ای از طرف شرکت کشور مقصد یا معرفی‌نامه‌ای برای استخدام آن فرد در شرکت و مدارکی دال بر وجود معاملات تجاری با شرکت مقصد، جزء مدارک لازم برای این ویزا است.
• ویزای ترانزیت: مدت این ویزا محدود است و فقط برای عبور از آن کشور استفاده می شود. آن را می توان به دو نوع ترانزیت کوتاه مدت فرودگاهی و ترانزیت بلندمدت فرودگاهی تقسیم کرد. در نوع اول مسافر فقط طی یک انتظار چندساعته در فرودگاه، هواپیمای خود را تعویض می‌کند. در نوع دوم مسافر مجاز به ترک فرودگاه و رساندن خود به مدت حداکثر 3 روز به فرودگاه دیگر است.
• ویزای زیارتی: برای انجام مناسک مذهبی داده می شود. مثل ویزای حج و اربعین.
• ویزای کار در تعطیلات یا تبادل فرهنگی: در این نوع ویزا،  فرد برای تامین مخارج سفر خود،  مجاز به کار کردن در آن کشور می باشد.. ویزای جهانگردان جزء این دسته است. افراد با سفر به کشورهای مختلف، هم هزینه سفر را با کار کردن بدست می آورند، هم فرهنگ های خود را در بین جوامع مختلف رواج می دهند و با فرهنگ کشورهای دیگر آشنا می شوند.

ویزاهای بلند مدت:

• ویزای تحصیلی: افراد برای ادامه تحصیل در کشورهای دیگر تقاضای این نوع ویزا را می دهند. این ویزا به صورت طولانی مدت و بسته به دوره تحصیل می باشد. فرد دارای آن در هنگام تحصیل، با توجه به شرایط، اجازه کار در آن کشور را هم دارد و بعد از فارغ التحصیلی فرصت پیدا کردن شغل و تبدیل به ویزای کاری نیز داده می شود. شما برای گرفتن ویزای تحصیلی باید دعوتنامه ای از دانشگاه یا مرکز تحصیلی و مدرکی مبنی بر پذیرش از آنجا را در دست داشته باشید.
• ویزای کار موقت: افرادی که دارای یک مهارت کاری هستند برای ادامه کار خود، ضمن گردش در کشور مقصد به طور محدود، به کار خود بپردازند. گرفتن این ویزا نسبت به ویزای تجاری سخت است ولی از مدت بیشتری برخوردار است. ویزای خبرنگاری از این دسته است.
• ویزای مهاجرتی: در صورتی که فرد با کسی که تابعیت کشور دیگری را دارد ازدواج کند، می تواند از این ویزا استفاده کند. در واقع هدف تغییر محل زندگی است. فرد مدارک اثبات ازدواج را باید ارائه دهد. باید ثابت کند رابطه آنها واقعی است و هدفشان گرفتن اقامت نیست. همچنین طرف باید از شرایط مالی خوبی برخوردار باشد. برای مثال در انگلستان ویزای نامزدی به مدت 6 ماه داده می شود که بعد از 6 ماه باید به ازدواج ختم شود.
• ویزای مبادله ای: این ویزا مخصوص اساتید، پژوهشگران، دانشجویان و ... است که به مدت کوتاه در آن کشور برای تحقیقات و مطالعات پژوهشی و رواج فرهنگ، حضور دارند.
• ویزاهای رسمی: این ویزا برای مقام های دولتی و دیپلمات هاست برای انجام مأموریت های خود.

در واقع تعداد دفعات ورود و خروج به کشور در ویزاها، متفاوت است. می تواند به صورت:

• ویزای سینگل یا یک بار ورود که در صورت داشتن اعتبار، بعد از یک‌بار ورود و خروج اعتبار خود را از دست می دهد. ویزای توریستی از این نوع ویزا می باشد.
• ویزای دابل یا دو بار ورود که 2 بار ورود و خروج در مدت اعتبار ویزا می تواند انجام گیرد.
• ویزای مولتیپل یا چند بار ورود. شما می توانید به صورت نامحدود در مدت اعتبار ویزا، به رفت و آمد در آن کشور بپردازید. دانشجویان اصولاً از این نوع استفاده می کنند.
• ویزای صفر بار ورود! در واقع نوعی از ویزای ترانزیت است و برای تعویض هواپیما در فرودگاه استفاده می شود.

کشورها نیز در دادن ویزا متفاوت عمل می کنند. برخی از آنها برای گردشگری و توریستی، افراد را آزاد گذاشته اند و برای ورود به این کشورها با هدف توریستی نیاز به ویزا نمی باشد. کشورهای ترکیه، مالزی و گرجستان از این قبیل هستند.

همچنین در کشورهایی همانند سریلانکا و تانزانیا، برای دریافت ویزای آنها نیاز به صرف وقت نیست و هنگام ورود به آن کشور با پرداخت هزینه و مدارک لازم برچسب ویزا در گذرنامه زده می شود.

ولی برای دریافت ویزای اکثر کشورها قبل از سفر باید اقدام کرده، از سفارت مورد نظر وقت مصاحبه گرفته و اقدامات لازم را انجام داد. خیلی از کشورها به دلایل متفاوت از جمله سیاسی، در دادن ویزا به کشورهای دیگر سختگیرانه عمل می کنند ولی بعضی مثل ترکیه و ایران و کشورهای عضو شینگن، به دلیل قرار دادهای منعقد شده بین خودشان، ورود و خروج اتباع خود را بین کشورهای متعهد آزاد می گذارند.

شرایط تمدید ویزا

ویزاهای بلند مدت مثل ویزای تحصیلی امکان تمدید دارند و حتی امکان تمدید بعضی از ویزاها وقتی که داخل آن کشور هستید نیز وجود دارد و نیازمند راضی کردن مأموران مرزبانی آن کشور است ولی برای دادن ویزا در دفعه بعد مطمعنا سختگیرانه تر عمل خواهند کرد. امکان تمدید ویزاهای توریستی و کمتر از 6 ماه اعتبار، به غیر از موارد خاص مثل پزشکی وجود ندارد.